Het was erg winderig de afgelopen dagen en de grond onder de grote goudrenet is bezaaid met gebutste appels.
Dat betekent plukken!!
Lie en ik gaan een dezer dagen dus de ladder op.
Het is een oude boom, nog uit de hoogstamtijd en lastig leeg te plukken maar over het algemeen krijgen we het meeste fruit er wel uit..de rest is voor de merels.
Met de valappels maakte ik het volgende recept uit het boek Perfect Conserveren van Hilaire Walden..een aanrader ( zowel het boek als de gelei)
Moesappels in flinke stukken gesneden zonder klokhuis of schil te verwijderen
Water
Suiker
Honing
Hele kruidnagels
Stukje verse gemberwortel
Kaneelstokjes
Leg de stukken appel in een pan met water. Reken 5,75 dl per kilo appels. Laat de appels onafgedekt zachtjes stuk koken.
Schenk de inhoud van de pan in een kaasdoek of een geleizak boven een plastic of glazen kom en laat de appels een nacht op een koele plek uitlekken.
Meet het sap en schenk het in een schone pan. Voeg aan elke 5,75 dl sap 450 gram suiker en 115 gram honing toe. Vul een zakje van kaasdoek met drie kruidnagels een stukje gember en een kaneelstokje van 5 centimeter lang. Hang het in de pan. Los de suiker en honing op laag vuur op en breng alles dan aan de kook, laat het koken totdat de gelei de goede dikte heeft.
Verwijder de specerijen en vul de schone potten. Een jaar houdbaar.
Nu zou ik het appelvrouwtje niet zijn als ik niet iets ging veranderen aan het recept…ik had 3 x 5,75 dl sap maar heb in plaats van 1350 gram suiker maar 1000 gram genomen..en de honing heb ik pas op t laatst toegevoegd - met het idee dat je honing niet moet koken- zal niet helpen want het werd toch verhit maar voor het idee. De gelei ruikt heerlijk naar honing en specerijen. Het zakje met de kruiderij ging stuk tijdens het koken, en de plakjes gember heb ik hier en daar in een potje meegegoten.
Natuurlijk heb ik de -nog wat warme- gelei nog even geproefd; over een bakje lekkere dikke yoghurt, zalig kind zou mijn moeder zeggen, alsof er een engeltje over je tong fietst…(of zei ze nou piest?)
De volgende dag: de gelei heeft een redelijke stijfheid gekregen ondanks de verminderde suikertoevoeging. Stijf genoeg voor op brood, zacht genoeg om bijvoorbeeld over hangop te lepelen..wat walnoten erbij..mmmm
Dat betekent plukken!!
Lie en ik gaan een dezer dagen dus de ladder op.
Het is een oude boom, nog uit de hoogstamtijd en lastig leeg te plukken maar over het algemeen krijgen we het meeste fruit er wel uit..de rest is voor de merels.
Met de valappels maakte ik het volgende recept uit het boek Perfect Conserveren van Hilaire Walden..een aanrader ( zowel het boek als de gelei)
Moesappels in flinke stukken gesneden zonder klokhuis of schil te verwijderen
Water
Suiker
Honing
Hele kruidnagels
Stukje verse gemberwortel
Kaneelstokjes
Leg de stukken appel in een pan met water. Reken 5,75 dl per kilo appels. Laat de appels onafgedekt zachtjes stuk koken.
Schenk de inhoud van de pan in een kaasdoek of een geleizak boven een plastic of glazen kom en laat de appels een nacht op een koele plek uitlekken.
Meet het sap en schenk het in een schone pan. Voeg aan elke 5,75 dl sap 450 gram suiker en 115 gram honing toe. Vul een zakje van kaasdoek met drie kruidnagels een stukje gember en een kaneelstokje van 5 centimeter lang. Hang het in de pan. Los de suiker en honing op laag vuur op en breng alles dan aan de kook, laat het koken totdat de gelei de goede dikte heeft.
Verwijder de specerijen en vul de schone potten. Een jaar houdbaar.
Nu zou ik het appelvrouwtje niet zijn als ik niet iets ging veranderen aan het recept…ik had 3 x 5,75 dl sap maar heb in plaats van 1350 gram suiker maar 1000 gram genomen..en de honing heb ik pas op t laatst toegevoegd - met het idee dat je honing niet moet koken- zal niet helpen want het werd toch verhit maar voor het idee. De gelei ruikt heerlijk naar honing en specerijen. Het zakje met de kruiderij ging stuk tijdens het koken, en de plakjes gember heb ik hier en daar in een potje meegegoten.
Natuurlijk heb ik de -nog wat warme- gelei nog even geproefd; over een bakje lekkere dikke yoghurt, zalig kind zou mijn moeder zeggen, alsof er een engeltje over je tong fietst…(of zei ze nou piest?)
De volgende dag: de gelei heeft een redelijke stijfheid gekregen ondanks de verminderde suikertoevoeging. Stijf genoeg voor op brood, zacht genoeg om bijvoorbeeld over hangop te lepelen..wat walnoten erbij..mmmm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten